Amalfi Kust 2018 - Amalfi, Positano, Capri

Het besef was ingedaald dat ik al een aantal jaren(!) geen echte zonvakantie heb gehad. Voorgaande vakanties waren óf naar koude landen (IJsland, Zweden) of naar steden (New York). Ik had flink behoefte aan zon, zee, stranden, blauw water en lekker eten. Kortom, la dolce vita. Dus, zo geschiedde en boekten we tien dagen aan de kust onder de Toscaanse zon. Amalfi zou onze uitvalbasis worden, waarvandaan wij tripjes zouden maken naar de omliggende steden.

We verbleven in hotel Bellevue Suite, een prima hotel gerund door een typische Italiaanse familie. Je had de hoteleigenaar, door ons liefkozen genoemd 'Opaatje' (een trotse, oudere man met die Italiaanse opvliegendheid waardoor een plaats als maffialeider hem niet zou misstaan), zijn rustige en verlegen maar uiterst vriendelijke zoon (bemande de receptie en voorzag ons van de beste tips en bezienswaardigheden), zijn mannelijke personeelsleden (twee Oost-Europees ogende, stille manusjes-van-alles' die ons telkens ritjes naar het centrum  Amalfi gaven) en de vrouwelijke hotelbediendes (ontzettend lieve dames die onze wangen van twee dikke Italiaanse zoenen voorzagen toen wij aan het einde van onze vakantie het hotel weer verlieten). Bij terugkomst na een lange dag stond er standaard versgeperst fruitsap of zelfgemaakte limoencello klaar, huisgemaakt met het zelf gegroeide fruit uit de tuin op het dak. We hadden twee prachtige, ruime kamers met een eigen dakterras met citroenbomen en uitzicht op zee. Het enige nadeel van het hotel is dat het best een stukje bovenop een berg uit het centrum lag. Als je slechter ter been bent, is dit geen aanrader.

Blij als een kind met mijn eerste échte Italiaanse pizza

Bij behoefte aan zoetigheid kan je een cappuccino en een taartje eten bij Andrea Pansa, een soort Ladurée van Amalfi met een menukaart waarin eerst 3 pagina's worden besteed aan de geschiedenis van het etablissement. Heerlijk, die Italiaanse trots! Aan de overkant van het café zit een bijbehorende ijssalon, waar je het allerlekkerste pistache- en chocolade-ijs ever kunt eten. 

De citroenen en sinaasappels die groeien op het eiland zijn, zonder grappen, zo groot als je hoofd. Nou, oké, dan moet je wel een klein hoofd hebben. Maar dit heeft mijn mening over die zielige citroentjes van thuis totaal verandert. En van die gigantische citroenen kun je dan weer prima heerlijk vers sap (met heul veul suiker) en ijs van maken. En dit vervolgens voor €7,- per glas aan oververhitte toeristen verkopen.

Als we behoefte hadden aan een 'stranddag' (lees: een de-hele-dag-liggen-op-je-luie-reet-met-een-boek-en-een-cappuccino-binnen-handbereik-en-af-en-toe-een-verkoelende-duik-in-de-zee dag), dan deden we dit bij de Marina Grande Beach Club, een beachclub met bedjes die je de hele dag kon huren en vriendelijk personeel dat jou de hele dag kan voorzien van hapjes en drankjes. Genieten dus!

Wonderschone zonsondergang die alles roze kleurde

Amalfi is een prima uitvalbasis als je vanuit daar de Toscaanse kust en andere plaatsen wilt ontdekken. Eerst wilden we een autootje huren, maar bij het zien van het chaotische verkeer en het bijbehorende Italiaanse temperament hebben we dat idee toch maar even gelaten voor wat het was. In plaats daarvan maakten we dagtripjes met de veerboot, wat prima was. We zijn midden in het hoogseizoen gegaan, dus het was druk, maar niet zó druk dat het niet meer leuk was. Laat dat laatste maar aan Positano over (hierover later meer).

Voor mama's verjaardag dineerden we bij Hotel Santa Caterina, een chique, groots en over de top Italiaans hotel met kamers á €800 tot €2000 per nacht en een soort James Bond lift die aan de buitenkant van de klif naar beneden gaat. Maar dineren of een drankje doen kan dus ook en prima en dan kan je even ondergedompeld worden in la dolce vita - rich edition. Het uitzicht alleen al is adembenemend. Italië was een prima excuus om de Gucci loafertjes weer eens uit de kast te halen. Ik vind ze fantastisch maar draag ze véél te weinig.

Nog meer restaurant tips:

💜 Da Maria

💜 Al Cancelletto

💜 Il Chiostro

💜 il Tarì

Capri

Met de veerboot gingen we een dagje naar Capri, een puik eiland voor rijke mensen. Maak niet de fout die wij maakten en sla de 700 meter hoge trap naar het centrum maar even over. Dit was de grootste fout van de hele vakantie.

Capri is een prachtig, groen eiland en als je in het centrum blijft is het prima vertoeven als je van winkelen houdt. Wij hebben rondgestruind en zijn vooral van terrasje naar terrasje gehopt. Bij Carthusia kocht ik een body lotion, waardoor ik de rest van de reis naar citroensnoepjes rook.

We maakten een tripje naar de Grotta Azzura, maar deze kan je wat mij betreft overslaan. Dit zijn grotten die enkel bereikbaar zijn met roeibootjes door een hele lage opening in de rotswand. Het water heeft een bijzondere blauwe kleur doordat het zonlicht van buiten precies onder de mond van de grot zit. Of zoiets. Het was ontzettend druk en we moesten lang in een bootje in de brandende zon wachten tot we eindelijk in de grotten konden, waarbij het rondje welgeteld 2 minuten duurde. Was het geld en het wachten niet waard. 

Positano

Positano was de vierde stad die wij aandeden (voor mij de derde, ik werd helaas ziek op de dag dat we Ravello zouden gaan verkennen. De rest is wel gegaan dus ik kan je uit betrouwbare bron  vertellen dat Ravello wel een aanrader is.), opnieuw met de veerboot. Positano vond ik de mooiste stad van de drie, maar tegelijkertijd ook de meest drukke en toeristische stad. Nu moet ik wel echt m'n mond houden omdat we én in het hoogseizoen zijn gegaan én zelf toeristen zijn, maar ik had hier niet mijn hele vakantie hoeven zitten. Wát een drukte door vooral Engelse en Amerikaanse toeristen. Dat nare, scherpe, Amerikaanse accent vloog je om de oren. Brrrr.

Prachtig om te zien hoe de kleurrijke gebouwen tegen de rotswand zijn gebouwd.

Voor de lunch ploften we neer bij Chez Black. waar we een perfect plekje in de schaduw wisten te bemachtigen waardoor we heerlijk mensen konden kijken. Het eten was overigens top. Oh, wat ben ik toch fan van de heerlijke Italiaanse keuken, de pasta, de pizza, de gelato's, de wijn... Zó lekker!

Ik heb ontzettend genoten van deze vakantie. Doordat ik lang geen zonvakantie heb gehad, besefte ik mij weer wat ik miste, de zaken die er écht toe doen: tot rust komen, lekker eten en de zon op je bol. Of, zoals de Italianen dat zo prachtig omschrijven, dolce far niente: lekker niets doen, zorgeloos genieten.